مراقبت از کوزه تن

محمدامین مروتی

در دفتر اول قصه هدیه بردن مردی اعرابی برای خلیفه بغداد آمده است که سمبل خداست. زن اعرابی فکر کرد که خلیفه همه چیز در خزانه اش دارد. مگر آب زلال بارانی که در کوزه به زحمت جمع کرده ایم. بعنی بهترین چیزی که داریم. صدق آن است که خالصانه از آنچه برایش زحمت کشیده ای دست برداری:

۲۷۱۵      گفت زن صِدقْ آن بُوَد کَزْ بودِ خویش        پاکْ بَرخیزی تو از مَجْهودِ خویش

۲۷۱۶      آبِ باران است ما را در سَبو                   مُلْکَت و سَرمایه و اَسْبابِ تو

۲۷۱۷      این سَبویِ آب را بَردار و رو                   هَدیه ساز و پیشِ شاهَنْشاه شو

۲۷۱۸      گو که ما را غیرِ این اَسْباب نیست            در مَفازه[1] هیچ بِهْ زین آب نیست

۲۷۱۹      گَر خَزینه‌ش پُر مَتاعِ فاخِر است               این چُنین آبَش نَباشَد، نادر است

مولانا در اینجا سخن می گرداند و از کوزه تن و واردات آن سخن می گوید. کوزه تن ما پنج سوراخ دارد که از آنها آب در آن می ریزیم. این پنج سوراخ حواس پنجگانه ماست. اگر می خواهیم در تنمان آب پاک برود باید بر واردات حسی مان مراقبت کنیم. خدایا من تمامیت خود یعنی کوزه وجودم را که عمری از آب پاک باران معنا در آن گرد آورده ام-به تو تقدیم می کنم تا تو مشتریش باشی و آن را از من قبول کنی:

۲۷۲۰      چیست آن کوزه؟ تَنِ مَحْصورِ ما              اَنْدرو آبِ حَواسِ شورِ ما

۲۷۲۱      ای خداوند، این خُم و کوزه‌یْ مرا             دَر پَذیر از فَضْلِ اللّهُ اَشْتَری

۲۷۲۲      کوزه‌یی با پنج لوله‌یْ پنج حِس               پاکْ دار این آب را از هر نَجِس

خدایا این آب را به بحر معنای خود متصل گردان تا خوی تو بگیرم و دریا صفت گردم و خودم منشاء خیر و رفع عطش برای دیگران شوم:

۲۷۲۳      تا شود زین کوزه مَنْفَذ سویِ بَحر             تا بگیرد کوزۀ منْ خویِ بَحْر

۲۷۲۴      تا چو هَدیه پیشِ سُلْطانَش بَری              پاک بیند، باشَدَش شَهْ مُشْتری

۲۷۲۵      بی‌نِهایَت گردد آبَش بَعد از آن                پُر شود از کوزۀ منْ صد جهان

خدایا این کوزه را از خم معنا پرکن. لوله و سوراخ هواپرستی چشمانم را ببند:

۲۷۲۶      لوله‌ها بَر بَند و پُر دارَش زِ خُم                گفت غُضُّوا عَنْ هَوًا اَبْصارَکُم[2]

مرد(یا زن) به آب کوزه مغرور شدند و نمی دانستند خلیفه رودی از آب شیرین دارد که کشتی ها و دام های ماهیان در آن هست:

۲۷۲۷      ریشِ او پُر بادْ کین هَدیه کِه راست؟         لایقِ چون او شَهی این است راست

۲۷۲۸      زن نمی‌دانست کآن‌جا بر گُذَر                 هست جاری دَجلۀ همچون شِکَر

۲۷۲۹      در میانِ شهر چون دریا رَوان                 پُر زِ کَشتی‌ها و شَسْتِ ماهیان

مولانا می گوید برو پیش سلطان تا از حشمت و قدرتش، حسِّ بهشتی بیابی و دیگر دارایی خودت را به حساب نیاوری:

۲۷۳۰      رو بَرِ سُلطان و کار و بار بین                  حِسِّ تَجْری تَحْتَهَا الْانْهار بین

۲۷۳۱      این چُنین حِس‌ها و اِدْراکاتِ ما               قطره‌یی باشد در آن نَهرِ صَفا

 

 


[1] مفازه: بیابان

[2] چشمانتان را از هواهای نفسانی ببندید

     ,کوزه ,سوراخ ,              ,مراقبت ,خلیفه منبع

مشخصات

تبلیغات

آخرین مطالب این وبلاگ

آخرین ارسال ها

آخرین جستجو ها

پورتال و سایت تفریحی خبری ایرانیان حواسم به توئه قناری فیلم آهنگ های جدید افغانی M E M I N O R تجهیزات آشپزخانه صنعتی